دانش آموز ، متربی است . نه دانش آموز

او برای رشد کردن ، زندگی کردن و چشیدن طعم واقعی زندگی به مدرسه آمده است نه درس خواندن. به همین دلیل او ابتدائاً متربی است و سپس متعلم. لذا بر این اساس هدف اصلی ما در دبستان آیات ابتدا به ساکن فعالیت تربیتی (به معنای اعم و شامل همه ی ابعاد تربیتی دانش آموز) خواهد بود و سپس آموزش و یادگیری

مدرسه جای تربیت است و سپس تعلیم !

پس نمی توان مدرسه را محل درس دادن تلقی نمود. بلکه مدرسه را جایی می دانیم که او را باید در همه شئون رشد و تعالی دهد. و با این نگاه ، تعریف آموزش نیز تغییر خواهد کرد و به معنای انتقال دیتا و داده به دانش آموز نبوده بلکه به معنای رشد درونی او برای یادگیری و فهم و مهارت است.

دانش آموز یک انسان است !

دانش آموز یک یاد گیرنده صرف که باید به کلاس برود ، زنگ تفریح برود و باز به کلاس برگردد نمی باشد. او پیش از هر چیزی یک انسان است و آنچه در تعامل با یک انسان باید ملحوظ گردد، برای او نیز بایستی مورد توجه قرار گیرد. عِرض و آبرویش محترم است. کرامت انسانی دارد. فطرت خدایی دارد، روح انسانی و هر آنچه بزرگترهایش دارند او نیز دارد.

ذی شعور است

او می فهمد. درک می کند و سرشار از جذب مطلب و محتواست. او ضبط کننده ی خوبی است هر چند ممکن است در این دوران بروز و ظهور عینی و ملموسی از یافته ها و آموخته هایش ساطع نکند ولی ما می دانیم او از همه حرکات و سکنات ما درس می گیرد و یاد می گیرد. و بعدها در بزنگاه هایی که فکرش را هم نمی کنیم، برونداد خواهد داشت.

دارای اختیار و قدرت انتخاب است .

او به حکم انسان بودن آزاد و حر آفریده شده است و حتی المقدور بایستی بتوانیم ضمن رعایت چارچوب های مدرسه جهت تسهیل یادگیری، قدرت انتخاب را نیز براییش لحاظ کرده تا بتواند در بزنگاه های زندگی انتخاب های درستی داشته باشند.

عزت و کرامت انسانی دارد .

از مهمترین مسائل امروزین آموزش و پرورش ، حفظ کرامت نفس دانش آموز و رعایت حقوق انسانی اوست. ما معتقدیم همه برنامه های درسی مدرسه فرع بر عزت و کرامت انسانی دانش آموز است. او هیچ گاه در شرایط نگرانی و استیصال و ترس چیزی یاد نمی گیرد.

دانش آموز کودک است .

دانش آموز ابتدایی ، در حال گذراندن دوران دوم رشد خود یعنی ااز ۷ تا ۱۴ سالگی است. دورانی که در روایات معروف به دوران وزارت است. او باید قانون و التزام به آن را یاد بگرید، خود کنترلی را بیاموزد و خلاصه هر آن چه از اقتضائات این دوران اوست باید مورد توجه قرار گیرد.

زبان کودکی

چون که با کودک سر و کارت فتاد ،  هم زبان کودکی باید گشاد

کودک زبان خود را دارد ، درک او از محیط پیرامونش با

فرصتی بی نظیر در زندگی

دانش آموز فرزند یک خانواده است .

وراثت

تربیت خانوادگی

ذات و شاکله دارد.

دانش آموز دانه است نه ژله .

دانش آموز ذات و شاکله دارد . او لوح سفید نیست .

دانش آموز بنده خداست .

دانش آموز عبد معلم و والدین نیست .

دانش آموز نیز نیاز به سیر تکامل معنوی دارد